Structuurvisie voor het Zoniënwoud

Een intergewestelijke en gecoördineerde aanpak

Het grondgebied van het Zoniënwoud wordt voor 56% beheerd door het Vlaamse Gewest (Agentschap voor Natuur en Bos), voor 38% door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (Leefmilieu Brussel) en voor 6% door het Waalse Gewest (Division de la Nature et des Forêts).
Daar komen nog eens bezittingen in de rand bij, onder beheer van de Koninklijke Schenking (Tervurenpark) en de Stichting Solvay (Solvaypark in Ter Hulpen), maar ook diverse privédomeinen die voor een deel uit bos bestaan.

Hoewel elk Gewest op zijn eigen grondgebied goed werk levert, is de nood aan een intergewestelijke en gecoördineerde aanpak voor een duurzaam beheer van het woud heel groot.

Op vraag van de bevoegde ministers van de drie Gewesten werd dan ook een “Structuurvisie voor het Zoniënwoud” uitgewerkt. Het gaat om een geheel van voorstellen voor een betere globale bescherming van het bos, rekening houdend met de druk en hinder waaraan het wordt blootgesteld.

De ideeën, principes en voorstellen van dit document moeten door de huidige generatie bosbeheerders en -gebruikers worden omgezet in definitieve projecten en concrete realisaties.
In 2008 ondertekenden de betrokken instanties van de drie Gewesten een intentieverklaring voor de uitvoering van de structuurvisie. Ze heeft betrekking op het Zoniënmassief, d.w.z. het Zoniënwoud en de ermee verbonden parken (Solvaypark, Tervurenpark, ...). (Videoreportage : Ondertekening van de Structuurvisie voor het Zoniënwoud door “La Maison des Bruyères” - in het Frans)

Krachtlijnen

Enkele krachtlijnen uit de Structuurvisie:

• Goed uitgeruste poorten leiden de bezoekers en beschermen de ecologische kern van het woud: toegangspoorten, gelegen aan de rand van het woud, zijn goed bereikbaar met het openbaar vervoer, er zijn horecazaken en ze vormen het startpunt wandelingen op bewegwijzerde paden.
• De uitwerking van een uniform charter voor het meubilair en overal informatie in drie talen.
• Nieuwe maatregelen om de ruimtelijke versnippering als gevolg van de transportinfrastructuur in te dijken en het woud op een ecologische manier weer te verbinden: restaureren van droge valleien, realisatie van “ecoducten”, verbeteren van voetgangers- en fietsersbruggen, ...
• Ecologische en recreatieve netwerken moeten het woud met zijn omgeving verbinden: mountainbiketrajecten, fietspaden en wandelpaden worden gerenoveerd en verbeterd, en verbonden met de grote verkeersassen aan de rand.