Om negatieve gevolgen voor de gezondheid te vermijden, leggen de overheden blootstellingsnormen of -limieten vast. Deze passen een veiligheidsfactor toe op de drempelwaarde voor het optreden van een biologisch effect, om eventuele fouten of nog ongekende gegevens van het onderzoek te compenseren.

Zo heeft de Internationale Commissie voor Bescherming tegen Niet-Ioniserende Straling (ICNIRP) de blootstellingslimieten vastgelegd door een veiligheidsfactor '10' toe te passen voor werknemers en een veiligheidsfactor '50' voor de bevolking, wat neerkomt op een drempelwaarde van 41,2 V/m.

De Brusselse overheid past op basis van het voorzorgsprincipe een norm toe van 6 V/m. Deze blootstellingslimiet is 50 x lager is dan de aanbeveling van de ICNIRP (deze berekening gebeurt in termen van vermogensdichtheid: 0,096W/m² voor de Brusselse norm tegen 4,5W/m² voor de norm die is aanbevolen door de ICNIRP à 4,5/0,096 ≈50). Alle voorzorgsmaatregelen worden dus genomen om risico’s te vermijden in ons Gewest.