Verbod op pesticiden in bufferzones

De besmetting van het oppervlaktewaterEr wordt gewoonlijk een onderscheid gemaakt tussen zeewater en binnenwater, wat op zijn beurt in oppervlaktewater en grondwater wordt onderverdeeld. Het oppervlaktewater wijst op het water dat op de oppervlakte van de aarde afvloeit of stagneert en bevat het water van de meren, rivieren en waterpartijen (vijver, kunstmatige bekkens, poelen, ...).Met oppervlaktewater bedoelen we alle stilstaand water en stromend water op degrondoppervlak. Het zijn daarom rivieren (rivieren, beken, ...), meren, vijvers, vijvers, maar ook "kunstmatige" waterlichamen zoals kanalen en verzamelaars (riolen , afwateringsnetten, natte sloot, ...). door de pesticiden en resten van pesticiden veroorzaken ernstige problemen voor het leefmilieu.  De levende organismen in het water (vissen, schaaldieren, insecten, algen, waterplanten,...) zijn er bijzonder gevoelig voor.  Pesticiden in het water betekent ook een grotere blootstelling van de bevolking aan deze gevaarlijke stoffen.  

Daarom moet er tegen elke prijs worden vermeden pesticiden te gebruiken in de buurt van oppervlaktewaterEr wordt gewoonlijk een onderscheid gemaakt tussen zeewater en binnenwater, wat op zijn beurt in oppervlaktewater en grondwater wordt onderverdeeld. Het oppervlaktewater wijst op het water dat op de oppervlakte van de aarde afvloeit of stagneert en bevat het water van de meren, rivieren en waterpartijen (vijver, kunstmatige bekkens, poelen, ...). en overal waar het water naar de riolen kan stromen, die risicozones vormen voor het aquatisch milieu.  Daarom is het strikt verboden pesticiden te gebruiken (zelfs  « bio » en « eco »-producten) om het onkruid te verwijderen van de voetpaden. De Brusselse regering heeft ook bufferzones vastgesteld waar het verboden is pesticiden te gebruiken.

De bufferzones zijn dus stroken van het terrein die zich aan de rand van risicozones bevinden: in de buurt van waterpartijen (rivier, stroom, vijver, poel, gracht,...) of langs ondoorlatende oppervlakken die aangesloten zijn op de riolering (risicozones voor het aquatisch milieu).  Om de aquatische organismen te beschermen, is het verboden pesticiden in deze zones op te slaan, te manipuleren en te gebruiken, net als in de zogenaamde risicozones voor het aquatisch milieu.

Deze verbodsbepalingen gelden zowel voor de professionelen als voor de particulieren en zijn van toepassing in de openbare en privéruimten.

Bufferzones die van toepassing zijn in het Brussels Gewest

De “pesticidenordonnantie” bepaalt meerdere bufferzones met minimale breedtes, hoewel deze breder kunnen zijn afhankelijk van het soort van gewasbeschermingsmiddel dat wordt gebruikt (kijk op het etiket voor de afstand die moet worden nageleefd. Die afstand kan tot 30 meter bedragen!) :

• 6 meter vanaf de bovenrand van de oeverMet andere woorden, de bovenkant van de oever, de eerste hellingbaan van de oever die geen deel uitmaakt van het seizoensprofiel van het waterpeil van het oppervlaktewaterEr wordt gewoonlijk een onderscheid gemaakt tussen zeewater en binnenwater, wat op zijn beurt in oppervlaktewater en grondwater wordt onderverdeeld. Het oppervlaktewater wijst op het water dat op de oppervlakte van de aarde afvloeit of stagneert en bevat het water van de meren, rivieren en waterpartijen (vijver, kunstmatige bekkens, poelen, ...).., langs oppervlaktewaters (poelen, vijvers, rivieren, kanalen, grachten…).

Deze twee schema’s illustreren de bufferzones die van toepassing zijn op een waterloop.  In dit voorbeeld is het verboden pesticiden te gebruiken in de waterloop, op de helling van de oever en op de 2 bufferzones van 6m aan weerszijden van deze oppervlakten. 

• 1 meter langs verharde permanent onbeteelde terreinenDit zijn min of meer ondoordringbare locaties waarop de toegepaste producten waarschijnlijk wegvloeien en terechtkomen in oppervlaktewaterEr wordt gewoonlijk een onderscheid gemaakt tussen zeewater en binnenwater, wat op zijn beurt in oppervlaktewater en grondwater wordt onderverdeeld. Het oppervlaktewater wijst op het water dat op de oppervlakte van de aarde afvloeit of stagneert en bevat het water van de meren, rivieren en waterpartijen (vijver, kunstmatige bekkens, poelen, ...).. (beton, asfalt, grint, dolomiet, straatstenen, tegels, synthetische terreinen,...) die aangesloten zijn op een verzamelnetwerk van regenwater (riolen, roosters, grachten...) of oppervlaktewater: bijvoorbeeld voetpaden, geplaveide paden, terrassen, hofjes, balkons, garage-inritten, parkeerplaatsen... Deze afstand wordt opgetrokken tot 3 meter bij besproeiing die niet naar de bodem is gericht (bijvoorbeeld voor het onderhoud van bomenrijen). 

Deze twee schema's illustreren de bufferzones die van toepassing zijn op een voetpad dat is aangesloten op een riool voor een besproeiing van pesticiden naar beneden.  In dit geval is het verboden pesticiden te gebruiken op de weg en op het voetpad (risicozones), alsook op een bijkomende bufferzone van 1 meter vanaf het voetpad.  De onderstaande foto’s tonen een concreet voorbeeld.

• 1 meter vanaf de top van de helling langs gronden die niet permanent worden bebouwdDit zijn zachte oppervlakten (open land) die niet bestemd zijn voor landbouw of die niet op korte termijn (dwz voor een periode van 6 tot 12 maanden) worden bezaaid of geplant: braakliggende terreinen, dijken , hopen aarde, etc. (braakliggende gronden, taluds), die onderhevig zijn aan afvloeiing omdat de helling groter is dan 10% en die naast oppervlaktewaterenEr wordt gewoonlijk een onderscheid gemaakt tussen zeewater en binnenwater, wat op zijn beurt in oppervlaktewater en grondwater wordt onderverdeeld. Het oppervlaktewater wijst op het water dat op de oppervlakte van de aarde afvloeit of stagneert en bevat het water van de meren, rivieren en waterpartijen (vijver, kunstmatige bekkens, poelen, ...). of ondoorlatende gronden liggen die aangesloten zijn op een inzamelingsnetwerk van regenwater.

Deze twee schema’s illustreren de bufferzones die van toepassing zijn op een talud over een risicozone voor het aquatisch milieu. In dit voorbeeld is het verboden pesticiden te gebruiken aan de voet van het talud en op de helling, alsook op de bufferzone van 1 m vanaf de breuk van de helling tot de top van het talud.

Help ons de goede kwaliteit van het oppervlaktewaterEr wordt gewoonlijk een onderscheid gemaakt tussen zeewater en binnenwater, wat op zijn beurt in oppervlaktewater en grondwater wordt onderverdeeld. Het oppervlaktewater wijst op het water dat op de oppervlakte van de aarde afvloeit of stagneert en bevat het water van de meren, rivieren en waterpartijen (vijver, kunstmatige bekkens, poelen, ...). te herstellen om ons leefmilieu en onze gezondheid te beschermen, respecteer de bufferzones en gebruik alternatieven voor pesticiden!